COLIN WEBSTER & MATTHEW GRIGG – GOOD TO BE BACK IN REALITY
cassette

A1 Soft Atom
A2 Brain Free Circus
A3 Radio Grand Prix
A4 Special Consume

B1 Feedback Self Service
B2 Sweep Mind Clean
B3 The Easy Way
B4 Air Condition

Colin Webster – alto saxophone
Matthew Grigg – guitar, amplifier

Recorded by Paul Brett at Peckham Road Studios on 15th January 2022 Mixed and mastered by Dirk Serries

Layout : Rutger Zuydervelt
Executive label director : Dirk Serries.

---

---

REVIEWS

“Webster i Grigg znają się bardzo dobrze, ale nie nagrali jeszcze razem tysiąca płyt. Jednak ich nowa produkcja sprawia wrażenie, jakby całe życie grali tylko ze sobą. Upichcili nam bowiem bardzo zwarte, ciasne i gęste improwizacje, w trakcie których naczelnym celem stało się szukanie wzajemnych podobieństw, tudzież zachowań imitacyjnych, nie zaś eskalowanie brzmieniowych dysproporcji pomiędzy ognistym altem, a elektryczną gitarą zaplątaną w zwoje kabli i przetworników.

Otwarcie sesji nie trwa tu zbyt długo. Kilka drobnych westchnień z obu stron i od razu krok ku narracji usianej dźwiękami, realizowanej w tempie, nastawionej na szybkie interakcje. Strumienie fonii budowane są tu nie tyle ekspresyjnymi frazami, ile preparowanymi, które zdają się łatwiej odnajdować brzmieniowe podobieństwo. Z jednej strony trochę akustycznych trzasków i szmerów, z drugiej dużo hałaśliwych nutek wypełnionych prądem. Druga odsłona prowadzona jest początkowo w bardziej umiarkowanym tempie. Tu muzycy łapią kontakt na poziomie dramaturgicznych subtelności. Tkają samonakręcającą się narrację z drobinek rozbitego szkła. Potem chwytają więcej powietrza w płuca i gonią za ochłapami ekspresji, tu dość mrocznej i nieoczywistej, ale nasączonej pokrętną melodyką. W trzeciej części dyskutują w oparach ciszy za pomocą short-cuts – drobnych parsknięć tuby i zgrzytania strun. Z czasem nabierają jednak mocy, intensywności, lepią się w jedną strugę post-noise. Czwarta improwizacja wydaje się na tle poprzedniej niemal filigranowa. Dostajemy więcej czystych fraz, a niektóre figury narracyjne zdają się być niemal wirtuozerskie. W kolejnej części artyści stawiają na drony i szukają przeciwieństw – ciepły vs brudny, rezonujący vs sprzęgający. Dość sprawnie nabierają gęstości, ale w połowie utworu stają się tylko szumem w tubie i szelestem gitarowego amplifikatora. Potem serwują sobie bitwę na śnieżki – rwane, wychłodzone, ale ekspresyjne. Szósta część powraca do konwencji filigranowej. Trochę wytłumionych śpiewów, trochę polerowanych strun, jęki i zdrobnienia – wszystko przypomina tu upiorną kołysankę dla łobuzów. Siódma opowieść dowodzi, iż kontrast jest dobrą metodą budowania dramaturgii. To ostry skok w bezmiar ekspresji – charcząca tuba i silnie sfuzzowana gitara, a wszystko realizowane w imponującym tempie. Wreszcie końcowa improwizacja, dużo spokojniejsza, ale nasycona brudnymi, sprzęgającymi się dźwiękami obu instrumentów. Wielka, post-industrialna smuga cienia! Saksofon buduje drony, gitara szuka hałasu. W połowie ekspozycji delikatny stopping, oddech w chmurze rezonansu, a potem już tylko finałowe śpiewy altu i kilka zgrabnych, posuwistych ruchów na gryfie gitary.” Spontaneous Music Tribune – Poland

“5 stars ! Webster and Grigg have released a free jazz record that pushes into the realm experimental noise. Resting somewhere on the horizon bringing to mind earlier pioneers like Borbetomagus and Keith Rowe. The tracks bubble with abstract unfolding sounds. The two musicians create a powerful symbiotic relationship. It has an organic organization that reminds me of the sound and the sonic geometry of crumbling paper. However, Webster’s alto and Grigg’s guitar work are distinctly intact but together the music functions as a strong healthy and fully intact organism. That is to say that this jazz duo are keenly aware of the other and the process. Very highly recommended.” Birdboyblizzard – UK

“Following many CDs, the Belgium imprint A New Wave Of Jazz released a few LPs, and now they are expanding to the world of cassettes. I am unsure if there is a particular reason to switch to cassettes, and I won’t speculate. The other cassette contains a duet between Colin Webster (alto saxophone), a New Wave Of Jazz regular, and Matthew Grigg (guitar, amplifier), whom we heard once before (Vital Weekly 1040). They recorded their music in a single day, following which Serries did the mixing and mastering. I am sure this mixing didn’t interfere with the order of the music; I believe it instead has to do with putting the right balance between these instruments. The eight pieces on this cassette offer some more radical free improvisation music. The alto saxophone is easily recognized, and Webster plays it most chaotic. The guitar is something else. I have no idea how Grigg plays his instrument, but it is barely recognizable as a guitar. I think he mutes his strings and creates mainly a scratching sound. This way of playing instruments results in quite a nerve-wracking spiel between the two players. This cassette lasts fifty minutes, and it is quite a ride; it is a wild but most exhausting one. Indeed, the music has the most overwhelming quality when played at a maximum volume. But I don’t see any other way to enjoy this music except at total volume. Perhaps, at times a bit too much free improvisation for me, but I enjoyed the sheer brutality here.” Vital Weekly – The Netherlands

“‘Soft Atom’, het openingsstuk van ‘Good to be Back in Reality’ maakt direct duidelijk dat we hier met een ander type gitarist van doen hebben dan Serries. Waar die zo ongeveer eindigt als het gaat om experimentele klanken, begint Grigg. Laat dat ‘Soft’ hier overigens maar weg, want wat de twee hier na korte tijd creëren is overdadige noise. En het is dat ik weet dat Grigg gitaar speelt, horen doe ik het niet, het lijkt eerder het geluid van een machine die nodig aan een smeerbeurt toe is. Liefhebbers van een gezellig achtergrondmuziekje kunnen nu dus maar beter afhaken. In ‘Brain Free Circus’ ligt het volume iets lager, iets dat geenszins geldt voor de mate van abstractie. En het verbaast me ook hier weer wat je allemaal kunt met een gitaar en een altsax en hoe prachtig je kunt zondigen tegen de wetten van mooi spel, geniaal. En via de titel ‘Radio Grand Prix’ krijg ik direct de associatie van het aftasten van zenders. De fragmenten van Webster, abstracte noten zonder duidelijke richting en de noise van Grigg, het lijkt het helemaal. Nadat in ‘Special Consume’ het duo de lijn simpelweg doortrekt, komt het begin van ‘Feedback Self Service’ ineens als een aangename verrassing: een doeltreffende klankmist. Waaruit na verloop van tijd weer regelrechte noise opdoemt, ik had het kunnen weten, Webster steekt hier mijn tandarts naar de kroon. Nee, echte rust krijgen we pas in ‘Sweep Mind Clean’, het werd wel eens tijd, mooi bescheiden gesputter klinkt hier. Bijzonder tot slot is de drone in ‘Air Condition’, zeldzaam strak voor dit verder zeer abstracte album.” Nieuwe Noten – The Netherlands