PIERRE GERARD : PIECES OF APPARATUS
cd

Formé Sur Un Bois De Rose Pâle
Spécimen Dans Les Tons Proches
Miniature En Poudre Pratique
En Plein Rose D’un Bois Lisse
Emprunté A La Transparence D’une Forêt Sans Rose

Improvised & recorded in January 2019 by Pierre Gerard. Mastered at the Sunny Side Inc. Studio, Anderlecht (Belgium).

Sleeve notes : Guy Peters.  
Layout : Rutger Zuydervelt.

---

---

REVIEWS

“Gitarist/improvisator/elektrokunstenaar Pierre Gerard voert ons mee in 5 geïmproviseerde gitaarstukken waarvan er 4 de 10 minuten overschrijden.  Hij werkt rond een idee en verklankt dat volgens de invallen van het moment.  Geen vloeiende lijnen, maar staccato-achtige klanken die de dialoog met de stilte aangaan.  Zo beginnen de stukken met een al of niet lange stilte, die op het moment dat je onderzoekt of alles nog goed is met je apparatuur wordt verbroken door een aanslag op een snaar.  Onder voorwaarde dat je voldoende zen bent en je onderwerpt aan de kunstenaar is dit een fascinerende auditieve trip.” Jazz & Mo – Belgium

“De Belgische gitarist Pierre Gerard opereert in de luwte. Weliswaar heeft hij inmiddels een vrij uitgebreide discografie bij elkaar gesprokkeld, maar daar zitten veel uitgaves in eigen beheer bij en op kleine labels. Ik kwam hem twee jaar geleden op het spoor, toen verscheen bij Edition Wandelweiser ‘Soleil Clandestin’ dat hij maakte met Bruno Duplant. Onlangs verschenen er twee nieuwe albums vrijwel tegelijkertijd op mijn pad. Bij Dirk Serries’ A New Wave of Jazz verscheen ‘Pieces of Apparatus’ en bij Edition Wandelweiser zag ‘Imprévu Visible Inversé’ het licht. Een goede reden om weer eens aandacht te besteden aan deze veelzijdige musicus en zijn werk meer bekendheid te geven.

Ik noem Gerard nu wel gitarist maar eigenlijk is dat niet geheel terecht. Hij is veeleer een klankkunstenaar die daar soms een gitaar bij gebruikt, maar regelmatig ook andere instrumenten inzet. Het gaat met andere woorden veel meer om de klank en wat die teweeg brengt dan om het instrument.  In de vijf stukken waar ‘Pieces of Apparatus’ uit bestaat valt dan ook niets te ontdekken als het gaat om klassieke structuren. Er is geen harmonie, geen melodie, geen ritme, louter een constellatie aan losse aanslagen, omgeven door stiltes, of zoals Gerard zijn werkwijze zelf omschrijft op zijn website: “over time i could describe this research more intuitive than minimalist”. Ik zie het hem zo doen, licht voorovergebogen, zoekend naar de juiste klanken op zijn akoestische gitaar en voor Gerard zal er ongetwijfeld samenhang in zitten, maar ik kan het niet ontdekken. Een bijzonder abstracte klankwereld dus en het valt te prijzen dat Serries het aandurft om dit kunststuk op Cd uit te brengen. Het past prima bij de nieuw ingeslagen weg, maar een verkoopsucces zal dit niet worden. En toch valt hier voor de geoefende luisteraar die graag het experiment aangaat genoeg te genieten. Met louter een akoestische gitaar weet hij hier zeker te boeien. En net als bij abstracte poëzie, daar heeft zijn werk wel iets van weg, werkt ook Gerard met geïsoleerde klanken omgeven door stiltes, aan galm lijkt de man een hekel te hebben, nog voor hier sprake van kan zijn stopt hij de klank al af.” Nieuwe Noten – NL

“Na koniec spotkania z nowościami NWOJ zapraszamy na improwizację na gitarę solo (opis płyty nie wskazuje na instrumentarium, jesteśmy zatem zdani jedynie na dobre ucho recenzenta) w wykonaniu Pierre’a Gerarda, muzyka, jak wieści liner notes, znanego lokalnie (czyli w Belgii), bardzo niszowego i dalece minimalistycznego we wszystkim, za co bierze się w dziedzinie działań artystycznych. Muzyk proponuje nam pięć długich improwizacji, które trwają łącznie 53 minuty, a które powstały w styczniu 2019 roku (miejsce akcji także nieznane). Dla miłośnika improwizowanych emocji, tudzież strumieni niczym nieskrępowanej ekspresji, obcowanie z minimalistyczną muzyką Gerarda jest doprawdy dużym wyzwaniem. Obok chwilami specyficznie brzmiącej gitary (akustycznej z amplifikacją, elektrycznej, ale z małym prądem?) pełnoprawnym aktorem tego nad wyraz leniwego spektaklu (performansu?) jest także … cisza. Jeśli zliczyć wszystkie porcje ciszy umieszczone pomiędzy improwizacjami, a także w ich trakcie, z pewnością doliczylibyśmy się dziesięciu minut, jeśli nie więcej. Ale cóż, obowiązki recenzenta wzywają, zajrzyjmy do środka albumu Pieces Of Apparatus. Drżąca gitara, która wydaje się nietypowo zestrojona, wydaje pojedyncze dźwięki, czasami lepi je w pół akordy, czasami w pełne akordy. Dźwięki wybrzmiewają i powracają w stanie nienaruszonym. Czasami to ledwie molekuły, drobinki, innym razem większe strzępy fonii, niepozbawione usterek, kiksów i celowych zniekształceń. Muzyk w tej minimalistycznej zabawie bywa udanym naśladowcą pewnych strategii improwizacyjnych Dereka Baileya, bywa także dalekim korespondentem post-folkowych bardów, którzy zagubili drogę na bezkresnej prerii. Wszystko wszakże realizuje na dużym luzie, jest w punkowym stylu niechlujny, nieprzywiązany nadmiernie do formy i ostatecznego kształtu improwizacji. Wraz z rozwojem leniwej sytuacji scenicznej w narracji Gerarda pojawia się coraz więcej ciszy, a jej plastry potrafią, zwłaszcza na początku danej części, trwać więcej niż minutę. Po dwóch kwadransach takiej lekcji cierpliwości, opowieść zaczyna nużyć. Przypomina muzykę, która zdaje się osiągać stan agonii. Dźwięki umierają lub powtarzają się z artystycznym uporem, godnym lepszej sprawy. Frazy przybierają coraz delikatniejsze, wręcz filigranowe formy, ale wiemy, iż Pierre Gerard mógłby je grać bez końca.” Spontaneous Music Tribune – Poland

“Er zijn zo van die labels die koppig hun eigen ding blijven doen, los van hypes of de waan van de dag. Labels die aandacht geven aan muzikanten die zich in de marge ophouden. Zo ook het Belgische New Wave Of Jazz, bestierd door gitarist Dirk Serries. Op drie nieuwe releases krijgt de muzikale avonturier wederom waar voor zijn of haar geld. De Belg Pierre Gerard is een muzikant die zich ophoudt in de marge van de vrije improvisatie, een genre dat zelf al een kleine niche inneemt. Gerard gaat intuïtief te werk en is vooral in de weer met akoestische instrumenten en gitaar, en allerlei (bij voorkeur houten) objecten. Hoewel. hij al een hele reeks albums uitbracht, gebeurde dat veelal op heel erg kleine labels of in eigen beheer, vaak in zeer kleine oplagen. Er is het befaamde citaat van Miles Davis waarin hij stelde dat stilte belangrijker is dan geluid in muziek. Het is een denkwijze die Gerard bijna tot in het extreme doortrekt. Niet alleen is er tussen de verschillende nummers telkens weer een lange stilte, ook tijdens de vijf stukken waaruit Pieces Of Apparatus bestaat is die stilte alomtegenwoordig. De nummers bestaan uit eenvoudige, schijnbaar los van elkaar staande op gitaar gespeelde noten. Het zijn stuk voor stuk hermetische stukken – met mysterieuze titels als “En Plein Rose d’un Bois Lisse”– waarin Gerard de luisteraar uitdaagt.
Veel structuur of houvast krijg je hier niet. Dit is zoals ambient in slow motion, waarbij Gerard de individuele noten als het ware savoureert. Zelfs binnen de context van de catalogus van het label is deze Pieces Of Apparatus een uitdagende sessie.” Enola – Belgium

“Pieces Of Apparatus severs up five examples of extremely sparse and often spaced-out improv for guitar- with all the tracks unfolding in both a jaggedly wondering, dartingly inventive, and largely rewarding manner. Here on the New Wave Of Jazz label is CD release, presented in the labels house style packaging of a white and grey box gatefold, that features a worthy write-up about both Gérard work in general and the pieces offered up here.
Pierre Gérard is based in  Liège, Belgium- and has been releasing work since around 2008. He’s so far ( according to Discogs) racked up around twenty releases- with seemingly most of these been full-lengths. Pieces Of Apparatus is my first taster of his work, and I must say he has a rather distinctive sound that feels both wondering, that also purposeful.  As a release Pieces Of Apparatus runs at spot on the fifty-three-minute mark- with each of the tracks hitting between three and fifteen minutes, though mostly they hit around the ten minute plus mark. Each of the tracks here features a similar sparse, spidery, and just amplified guitar tone- so while there’s not a lot of different sounds/ tone at play here, Gérard does manage to make each track have its own identity/ quirks. 
The album opens with “Formé Sur Un Bois De Rose Pâle”( Formed On A Pale Rosewood)- this is the longest piece here at just over fifteen and a half minute. It’s built around a blend of choppy ‘n’ darting picks,  points of slight reverb, with more fleeting moments of tap ‘n’ hack, tighter and smaller string scrubs, and higher-pitched neck fumbling. The track feels both nervy and awkward- yet at the same time wonkily spritely and strangle appealing in its jaggedly spaced flow. By track three we come to “Miniature En Poudre Pratique” (Practical Powder Miniature) where we find three and a half minutes worth of slow placed almost waltzing picks, low-key reverb hover, and a few more wailing/ sour points. The album plays out with the just over eleven minutes of “Emprunté A La Transparence D’une Forêt Sans Rose” (Borrowed From The Transparency Of A Forest Without Rose) which is all about sourly hazing-yet oddly warming clusters of note strums and string hovers- managing to feel both awkwardly fragile-yet- at the same time strangely heartfelt too. All in all Pieces Of Apparatus offers up a good selection of Mr Gérard decidedly unique take on guitar-based improv. Let hope the release leads to more folk hearing his work, as there is no doubt he has a very one-off and largely worthy take on the improv, which I know will appeal to those looking for something a little different.” Musique Machine – UK

“Alhoewel het niet gaat om de catalogus van laboratoriumonderdelen is de vergelijking niet meteen zo ver gezocht. Gitarist Pierre Gerard liet ideeën en invallen de vrije loop. Uiteindelijk werd alles herleid tot vijf stukken met enigmatische titels als ‘Formé Sur Un Bois De Rose Pâle’, ‘Spécimen Dans Les Tons Proches’ of nog ‘Miniature En Poudre Pratique’. Het is drieënvijftig minuten vertoeven in gezelschap van een muzikant die elke noot en elk geschuifel over de snaren duidelijk met voorbedachten rade speelt en uitvoert, ook al gebeurt alles onder de noemer “improvisatie”. Dergelijk minimalisme is enkel mogelijk middels een hoge graad van concentratie. Intuïtie en stilte blijven daarbij twee belangrijke polen. Het is eveneens een ingenieus spel van laten horen wat er niet is. Luisteren naar dit album is net als je begeven op een flinterdun laagje ijs en bij elke stap het gevaar trotseren dat je erdoor zakt. Een gevoel dat Gerard zelf ook moet ondervonden hebben toen hij dit uitbroedde. Allemaal van een beeldend kunstenaar (want dat is hij ook) die een van zijn vorige werken de titel gaf ‘Je trouve Spinoza bien lucide’.” Jazz’Halo – Belgium

“Een welkome nieuwe gast is ook Pierre Gerard, die past in Serries’ liefde voor minimalisme, zoals de labelbaas dat ook zelf laat horen met zijn in wisselende samenstellingen opererende project Tonus. Stilte vormt een belangrijke component in de muziek en dat geldt ook voor het werk van Gerard, een Belgische componist die sinds 2006 werkt met akoestische instrumenten en elektro-akoestische gitaar. Hij noemt zijn muziek, zijn onderzoek meer intuïtief dan minimalistisch. Luisterend naar Pieces of Apparatus is ook een hang naar reductionisme hoorbaar, want de vijf composities op het album bestaan uit geïmproviseerde gitaarklanken, de nagalm daarvan en stilte. Wat dat laatste betreft schuilt een gevaar in het te kort en te lang laten vallen van stiltes. Een te korte stilte doet afbreuk aan het minimalistische of reductionistische karakter van een werk, terwijl bij een te lange stilte de spanning verloren gaat. Gerard weet beide varianten te vermijden. Wel vult hij opvallend veel in, hoewel hij wel degelijk en op een uitdagende manier met stiltes werkt. Hij creëert daarmee ruimte in de muziek, een architecturale ruimte die met de klanken van de gitaar en de elektrische spanning kan worden gevuld. Gerard gaat niet zover dat hij slechts enkele losse tonen speelt; de muziek kent een melodische en een ritmisch aspect, al worden beide ook op minimale wijze ingezet. In ‘Spécimen Dans Les Ton Proches’ zijn zowel staccato tonen als doorklinkende tonen te horen, die op natuurlijke wijze wegsterven in de stilte. De muziek van Gerard is onderzoekend van aard. Dat onderzoek geschiedt op een rustige manier, met ruimte om kleine ideeën geduldig uit te werken. De muziek geeft de luisteraar ook ruimte om te reflecteren en te interpreteren. De klanken dringen zich niet op, maar zijn wel zodanig aanwezig dat ze niet te negeren zijn. De abstracte muziek die Gerard creëert vergt wel wat geduld van de luisteraar. Het beste onderga je de muziek in alle rust, met de ogen gesloten en de verbeeldingskracht op volle sterkte. Elke nieuwe draaibeurt toont dan nieuwe elementen, of die nu daadwerkelijk auditief tot stand komen of slechts in je hoofd.” Opduvel – The Netherlands

“My first encounter with the music of Pierre Gerard wasn’t something I enjoyed very much (see Vital Weekly 1243), as I have very little interest in the super silent approach to music (Lopez’ early work, Bernard Günther et al), so I was a little reluctant to play his latest work. I am not sure, but this might be the first time that a release by this label doesn’t mention any instruments. The previous one used “guitar, electronics, object, abstract voice with _ into environment”, so who knows, maybe here too? There are five pieces here, of which four are over eleven minutes and the longest fifteen, with in the middle a brief piece of three and a half minute. The role of silence on this release is a lot smaller than on the first one I heard (Gerard has more releases, but mostly in very small editions). Also, I would think he just plays acoustic guitar here. Gerard plays what I would call ‘small music’. Up close to the microphone, he plays the strings individually, most of the time and very occasionally there is a small strum. This is music that is akin to that of Taku Sugimoto, but, oddly enough, with less silence (!) between the notes and fits what could be perceived as Wandelweiser music. Small, individual sounds, seemingly randomly played on the guitar, without any hurry, without much drama, and very minimal, without being repetitive. I have no idea if Gerard plays his music with some Zen-like notion, even when the silent approach of before seemed to hint at such a thing, this release too is best be enjoyed with the mind being as empty as possible, sit back and let it all just happen, not in the ambient sense, full-immersive drone sound, but as quiet events taking place and enjoy this with a general sense of quietness.” Vital Weekly – The Netherlands