MARTINA VERHOEVEN & DIRK SERRIES . INNOCENT AS VIRGIN WOOD
cd

Part 1 – 5

Dirk Serries : acoustic guitar
Martina Verhoeven : piano

Performed, recorded and mixed at Sunny Side Inc. Studio, Anderlecht (Belgium), April 9th 2017.  Mastered by Dirk Serries.

Sleeve notes : Guy Peters.  
Layout : Rutger Zuydervelt.

---

---

REVIEWS

“Capturing the Dr. Jekyll and Mr. Hyde personalities of Dirk Serries’ guitar playing –or perhaps riotous and restrained would be more fitting adjectives – these CDs show off the Belgian’s skill in both rambunctious Free Jazz and near-introverted microtontality. Confident in both idioms – and others – the thrust of Serries improvisations depends on his playing partner.  With the giveaway title, “Innocent as Virgin Wood”, is a five-part demonstration of stinging reduced parameters, with penetrating timbres scattered throughout from Serries’ acoustic guitar and the piano of fellow Belgian Martina Verhoeven, who has also played with the likes of Benedict Taylor.   Serries’ background performing looping ambient music prepared him well for Innocent as Virgin Wood since the mostly hushed reductionist sounds rest on string stings and almost slack-key renditions with echoes of Derek Bailey-style rigidity. With its low frequency timbres and tone from the piano apportioned among elongated silences, the program is somewhat (Morton) Feldman-like; the microtones suggest some closure will be reached that never comes. With the sounds proceeding adagio, more attention can be given to Verhoeven’s unhurried ripostes and Serries’ string variations. Low frequency, the final track appears to vanish back into the sonic mist from where it came, with guitar repletion and piano echoes creating chamber music-like repetative cadenzas.  “Innocent as Virgin Wood 3” and “Innocent as Virgin Wood 4” provide the defining interactions however. Alternating ringing piano key clips, slurred chording for added resonance and prolonged silences, the indolent fragments and fills allude to total musical freedom without crossing into atonality.” Jazzword – Canada

“*** rating ! Non-idiomatic debate plays out as gunboat diplomacy in a succession of unresolved balancing acts. Languid but never supine, Innocent as Virgin Wood takes its cues from the magisterially-restrained music of Morton Feldman and AMM, or even, during its most bucolic moments, the reductive realms domiciled within Another Timbre’s academic temple of sleepwalkers.” Jazzwise – UK

“Dirk Serries bouwt sinds het begin van de jaren 1980 aan een muzikale carrière, die vooral gekenmerkt wordt door een niet aflatende stroom aan releases op een waaier aan labels en onder een net zo grote waaier aan bandnamen. De bekendste daarvan zijn wellicht de ambientgerichte projecten Vidna Obmana en Fear Falls Burning. Sinds een paar jaar is zijn productivitiet, sinds hij zich meer op jazz en freejazz ging richten, naar ons gevoel nog groter geworden. Het is dan ook bijna onbegonnen werk om zijn output bij te houden. Het is eerder een kwestie van luisteren naar wat toevallig voorhanden is, wat passeert of waar je via muzikanten waarmee hij samenwerkt, op gewezen wordt. Hij runt ondertussen ook zijn eigen label, dat eerst onder de vleugels van Tonefloat opereerde, maar inmiddels helemaal op eigen benen wil staan. En daarvoor werd de fetish van het op vinyl uitbrengen, enigszins losgelaten en zijn de uitgaven op A New Wave Of Jazz nu ook allemaal op cd verkrijgbaar. Dat heeft waarschijnlijk ook zijn financiële redenen, maar we kunnen ons ook voorstellen dat voor sommige van die releases de cd nu eenmaal een beter medium is. Wat ons brengt tot de samenwerkingen met zijn vrouw Martina Verhoeven. Ze maakte vooral naam als fotografe, maar is ondertussen al net zo geobsedeerd geraakt door het maken van muziek. We kenden haar tot nu toe vooral als contrabassiste, te horen op het album Sluimer van Fantoom (samen met Otto Kokke en René Aquarius, zijnde Dead Neanderthals) en Cinepalace, een trio met Colin Webster en ook weer Serries. Voor Innocent As Virgin Wood komen beiden helemaal afgedaald uit hun comfortzone. Geen contrabas of elektrische gitaar (al dan niet bewerkt door Serries). Neen. Verhoeven speelt de piano en Serries stelt zich helemaal ondergeschikt aan haar minimale en eigenzinnige spel en legt hier en daar enkele accenten met de akoestische gitaar. Ongeschoold muzikante als ze is, trekt Verhoeven zich niets aan van conventies in verband met de manier van piano spelen of hoe minimale, tot verstilling uitnodigende jazz hoort te klinken. Ze keert zich op dit album, vijf nummers tellend, in zichzelf, mediteert, speelt, denkt na, laat stiltes vallen en droomt weg. De vijf ongetitelde nummers vormen dan ook een soort denken over, een komen tot, een rustgevend effect teweeg brengend dat zich niet opdringt maar toch uitnodigt tot aandachtig luisteren. In schoonheid en fris gewassen.” Patrick Bruneel/Luminous Dash – Belgium

“3 stars ! Innocent As Virgin Wood is an exception in this series of releases. The title refers to the purity of wood in sound, feeling and performance. And innocent and virgin it is since here, for the first time on record, Serries exercises his techniques on the acoustic guitar while his partner, Martina Verhoeven – known as a photographer – plays the Steinway grand piano. Serries and Verhoeven have recorded together before with the Dead Neanderthals as the Fantoom quartet (Sluimer, A New Wave of Jazz, 2015), as part of a free-improvised quintet (Live at Zaal 100, Nachtstück Records, 2016) and as a duo, (Citadelic, Nachtstück Records, 2016). On These releases Serries played the electric guitar and Verhoeven played the double bass.  This studio recording from April 2017 suggests a different mode of interplay. An experimental yet highly attentive and intimate improvisation, based on abstract, even microscopic sonic cues that attempt to sketch a new vocabularies for both Serries and Verhoeven . The five-parts free-associative piece does not converge into a cohesive narrative but suggests a loose, minimalist series of hesitant, fragmented ideas, fleeting impressions, subtle clusters of gentle sounds and brief, silent segments. Serries and Verhoeven sound as asking questions about the nature of this challenging and daring improvisation rather than providing any conclusive answers regarding to where this new journey will lead them.” Freejazz Blog

“Martina Verhoeven (piano) le silence et les césures, les espaces, le soin du caché, l’écho installé, la lumière mourante, la ligne perdue.  A Dirk Serries (guitare) le silence et les cordes embrouillées ; la sécheresse du geste, la lumière mourante.  Peu à peu se réduire, se soustraire, n’être que l’enjeu d’un silence secoué par de ns soubresauts. Et, toujours, sceller l’immobile, résister à la pulsion du dire. Finalement : s’ef- facer.” Le Son Du Grisli – France

“Gitarist Dirk Serries is het type musicus dat zichzelf iedere keer weer opnieuw uitvindt. Ooit was hij geliefd in de hoek van de ambient onder zijn alias Vidna Obmana. Zo geliefd dat hij er nog jaren mee door had kunnen gaan. Maar hij wierp zijn alias af, ging verder onder zijn eigen naam en verwierf bekendheid met een heftigere en duisterdere vorm van dronemuziek, onder andere met zijn trio Yodok III. Serries heeft echter meer in zijn mars, getuige ook het net verschenen album dat hij met Martina Verhoeven opnam, ‘Innocent As Virgin Wood’, en dat in niets lijkt op wat we tot nu toe van hem hoorden. Verhoeven op piano en Serries op akoestische gitaar en zonder elektronica in een uit vijf delen bestaande suite. Wat hier vooral opvalt is het uitgebeende, bijna schrale karakter van de muziek, die ongeveer evenveel stilte als noten bevat. Hier geen ritme, geen melodie, louter een aaneenschakeling van op zichzelf staande klanken, teruggebracht tot de naakte essentie. Vertolkt door twee musici die elkaar in opperste concentratie aftasten.” Draai Om Je Oren – The Netherlands

“This week I had this strange vision of ‘free jazz and improvisation is where the money is’, after sending our compadre senor Mulder a whole bundle of music from ActuelleCD, WideEar, Innova and one from  New Wave Of Jazz. Maybe up to 10 or 11 CDs (so allow some patience before reading about them; and yes, no doubt musicians of this kind of music will disagree with my remark about money), but not after checking the content myself, as surely in the case of New Wave Of Jazz, I see the involvement of Dirk
Serries, someone whose work I heard over thirty years ago for the first time, and while I wouldn’t call  myself a fan I followed his work with interest. First as Vidna Obmana, going from a bit of noise to ambient with lots of synthesizers, then as Fears Falls Burning, lots of ambient with a guitar, Microphonies, ditto, and I already picked up the rumour he’s now (also) into very freely improvised music, and this is actually the first time I get to hear too. Well, not entirely the first, as the group effort he’s also send is way more Dolf’s thing and I heard that too, and I thought this would be along similar lines, but I kept listening here and decided to share my (re) view of it. Serries plays here acoustic guitar and Martina Verhoeven plays piano. She is Dirk’s wife and best known for her photography on the cover of many of Serries’ releases, but also on Discogs listed as a bass-player; and piano apparently; for both Serries on acoustic guitar and Verhoeven on the piano it is the first time. On April 9th, 2017, they recorded the five parts of ‘Innocent As Virgin Wood’ together, and I understand the title as homage to the wood of both instruments. They don’t sound, i.e. are virgin, if you don’t play them and are thus
innocent, but of course they are no longer innocent.   I do review a bit of improvised music, perhaps not often of the kind of blearing saxophones and wild banging on piano’s, but more of the kind that is presented by Serries and Verhoeven here. This is very
quiet and thoughtful music, almost impressionistic, with sparse tones hanging freely in the air. Quiet, however, doesn’t equal silence here; there is always something to hear, but Verhoeven and Serries have an excellent control over their instruments (no doubt there have been some playing before the actual recording started to get some feeling for the instruments) to make it held back, controlled and full of tension and interaction between both players. It never becomes hectic or chaotic, but throughout it remains this level of minimalism, even in those sparse moments things go up a bit in volume, or a few more notes are played. This is all very intimate music and exactly the kind of free improvised music I enjoy very much.” Vital Weekly – The Netherlands

“*** This understated duo-in-dialogue builds on the explorations of Serries’ solo effort from last year, Etched Above The Bow Grip, a stylistically diverse set which doubled as the Belgian guitarist’s tribute to Derek Bailey. That Sheffield scion’s influence is even more keenly felt on Innocent as Virgin Wood. Whereas 2016’s collection saw Serries’ still clinging to remnants of his old isolationist ambient habits, here he lays all bare on the altar of unadulterated improvisation (perhaps this is the purity referenced in the album’s title). It’s a conversation that follows poet-gardener Ian Hamilton Finlay’s resolve to reduce everything to its simplest essence. With scant place to hide, it’s left to Verhoeven’s sprinkled mizzle of notes to mitigate Serries’ more confrontational tastes. Non-idiomatic debate plays out as gunboat diplomacy in a succession of unresolved balancing acts. Languid but never supine, Innocent as Virgin Wood takes its cues from the magisterially-restrained music of Morton Feldman and AMM, or even, during its most bucolic moments, the reductive realms domiciled within Another Timbre’s academic temple of sleepwalkers.” Jazzwise – UK

“Innocent as Virgin Wood features Martina Verhoeven and Serries, collaborating as a duo in a studio setting for the first time. Verhoeven performs on a Steinway grand piano and Serries on acoustic guitar. The interplay between the two sounds nothing like a debut. They play off one another skilfully. It’s a work in five parts, all improvised. The music is spacious and fitful. You can imagine the two watching one another for cues throughout the 36-plus-minute recording. Pause, followed by a small frenzy of activity, followed by another pause. It’s a compelling effect.“ Badd Press – USA

“Naast de dubbel-cd Double Vortex van Quartet en Quintet, verschijnt vrijdag 1 september a.s. nog een release op het A New Wave Of Jazz-label van Dirk Serries. Op die release, getiteld Innocent as Virgin Wood, is Serries te horen samen met zijn echtgenote Martina Verhoeven. Het is niet de eerste keer dat zij samenwerken, maar deze uitgave is wel een hele speciale.  Verhoeven was aanvankelijk verantwoordelijk voor het artwork van verschillende platen van Serries, maar zij heeft zich ook als contrabassiste ontplooid en is te horen op de eerder op A New Wave Of Jazz verschenen lp’s Sluimer van Fantoom (met naast Verhoeven en Serries ook Otto Kokke en René Aquarius van Dead Neanderthals) en Cinepalace van het Serries Verhoeven Webster Trio. Autodidact Verhoeven ontpopte zich op die platen als een wat onorthodoxe maar fijne contrabassiste. Dat gold helemaal voor de eerder dit jaar verschenen digitale uitgave Citadelic, een weerbarstige vrije improvisatieplaat waarop Verhoeven en Serries als duo zijn te horen.  De weg die gitarist Serries heeft afgelegd van zorgvuldig geconstrueerde ambient naar vrije improvisatie, mag inmiddels bekend worden verondersteld, evenals de niet bij te houden output van Serries op cd, lp of tape. Of digitaal. Het gitaarspel van de Belg lijkt met iedere vrije impro-uitgave vrijmoediger en inventiever te worden, waardoor zijn spel steeds weet te verrassen.
Verrassen doen Verhoeven en Serries zeker op Innocent as Virgin Wood, want daarop zijn de Belgen helemaal niet op hun vertrouwde instrumenten te horen. Serries speelt op dit album geen elektrische maar akoestische gitaar en Verhoeven speelt piano. Door het afwijkende instrumentarium ontstaat vanzelf een andere wijze van samenspelen, maar dat is niet het enige verschil met de andere releases waarop het echtpaar is te horen. Verhoeven en Serries kiezen namelijk voor een volledig andere muzikale aanpak. Een minimale aanpak, waarin de muziek niet af lijkt en door de luisteraar het nodige zelf moet worden ingevuld. Alsof een verhaal wordt verteld waarin steeds expres belangrijke details worden weggelaten, waardoor veel aan de verbeelding wordt overgelaten. Muzikaal vertaalt zich dat in het spelen van frases waarin steeds een aanzet tot een muzikaal pad wordt gegeven, maar niet meer dan dat.  Het meest opvallend is dat te horen in het pianospel van Verhoeven, die akkoorden en korte notenreeksen speelt, waarbij de resonantie van het instrument ook een rol speelt. Serries stelt daar stekelig, a-ritmisch spel tegenover, evenals dissonante akkoorden. Aldus ontstaat een oneffen muzikaal parcours dat intrigeert door de spanning die voelbaar is. Die spanning heerst tussen de piano en de gitaar, maar ook omdat stilte een onderdeel uitmaakt van de muziek die Serries en Verhoeven maken.  Door die stilte en de kalme manier waarop de vijf delen van Innocent as Virgin Wood zich voortbewegen, komen namen van componisten als Morton Feldman en Christian Wolff bovendrijven. De muziek van Verhoeven en Serries is echter volledig geïmproviseerd en met name het gitaarspel van Serries klinkt te vrij om gecomponeerd te kunnen zijn. De muziek blijft daardoor steeds iets onvoorspelbaars houden, wat bijdraagt aan de enerverende luisterervaring.
Martina Verhoeven en Dirk Serries voldoen niet aan het verwachtingspatroon op Innocent as Virgin Wood, tenminste wat de muzikale richting betreft. Wat betreft de kwaliteit van de muziek, zoals we die al jaren kennen van Serries, wordt volledig aan de hooggespannen verwachtingen voldaan. Er is al veel moois verschenen op A New Wave Of Jazz, maar dit is een van de meest bijzondere, spannende en intrigerende releases van het label.” Opduvel – The Netherlands

“Po krótkiej, higienicznej przerwie na research uszu, wracamy do nowości Nowej Fali Jazzu wprost z Holandii i Belgii. Także jutro premierę będzie miała płyta Innocent As Virgin Wood (CD; anwoj0014, 2017). Tytuł zagadkowy, nieco kuszący. Podmiotem zaś wykonawczym … małżeństwo – Martina Verhoeven i Dirk Serries. Dziewictwo w tytule nie dotyczy jednak ich stanów miłosnych, a jedynie instrumentów, jakich użyli w trakcie nagrania. Martina po raz pierwszy publicznie zagrała na fortepianie, zaś Dirk na gitarze… akustycznej. Dzieło jednotrakowe (choć w pięciu częściach) potrwa 37 minut. Jesteśmy w Anderlechcie, Sunny Side Studios. Jest kwiecień bieżącego roku.

Akordy piana w pogłosie i pętle na suchym gryfie akustycznego wiosła. Minimalizm jako zasada, konstytucja artystyczna, zwłaszcza po stronie Martiny. Dirk jest nieco baileyowski w reakcjach, ale skrupulatnie zaangażowany, bez nonszalancji, która bywała udziałem jego wielkiego poprzednika. Muzycy brną w spokojnej narracji i tracą dziewictwo bez wychodzenia z łóżka. Cisza – niezwykle ważny aspekt dramaturgiczny tej opowieści. Lepiej mniej, niż więcej, zdają się mówić sobie prosto w oczy. Sporo wyczekiwania, wyczulenia na wzajemnie reakcje małżeńskie. Mnogość powtórzeń i powrotów do zdań raz już wypowiadanych. Czy minimalizm jest tu wyborem artystycznym, czy jedynie obawą przed nieznanym instrumentarium? – pyta skulony w sobie recenzent. Doszukiwać się wpływów Mortona Feldmana, czy po prostu słuchać? Recenzent chętnie zaprowadziłby muzyków na skraj przepaści i przekonał do skoku w nieznane. Narracja trochę w typie Flower, jak u Johna Stevensa i Trevora Wattsa, 45 lat temu. Specyficzne call & response. Martina inspiruje Dirka, Dirk repetuje i przetwarza. Próżno tu szukać zwrotów dramaturgicznych, czy emocji eskalacji. Pozostaje współczesna zaduma nad światem zastanym. Pod koniec tej niedługiej rejestracji muzycy zdają się być odrobinę bardziej rozmowni. Dotąd bowiem sprawiali wrażenie małżeństwa z długoletnim stażem, które nie jest się w stanie niczym siebie zaskakiwać. Teraz kilka udanych imitacji, wspólnych, trafnych decyzji. Gdy Dirk gra swoje i nie czeka na sugestie Martiny, robi się znacznie ciekawiej. Jest wyrazisty, pełnowymiarowy, a recenzent ma wreszcie na czym ucho zawiesić. Uznajmy wspólnie finał tej płyty za jego najlepszy fragment. Mimo ambiwalencji – akustyczna gra Serriesa budzi nadzieję na mnóstwo doskonałej muzyki w przyszłości. Next step? Maybe solo acoustic!” Spontaneous Music Tribune – Poland

“Everything about this series promises sophistication – and I am only three tracks in to my first taste of it – “Virgin Wood” by Verhoeven & Serries sets the standard high.  Fully improvised and recorded at the acoustically flawless Sunny Side Studio in Anderlecht, this album listens as one long story of deep listening and microscopic interaction.  Daring, attention-span absorbing and unsettling while spacious and refined.  This is by far the most challenging album on A New Wave Of Jazz to date, according to the write up I was sent.  While the vinyl industry keeps on booming, the opportunity for the smaller labels to get a vinyl release ready seems to get even more difficult.  In survival mode, Dirk Serries returns with a brand-new series on compact disc to continue the ongoing exploration and the urge & need for sonic adventures, exchanges and performances.  Also the new line of releases will grant them, as well additional freedom, genre-wise, to expand and signify all what is possible under the A New Wave Of Jazz flag, each release still features the impeccable analysis of critic and free jazz connoisseur Guy Peters.
Now then, I review a lot of improv stuff on this blog – but none quite of the calibre of “Innocent As Virgin Wood.” This is a remarkable album in that the musicians are brave enough to let the notes sing and breathe. There is plenty of silence on these tracks on the album. It is a brave album. It is a technically accomplished album – it is a brilliant album. It leaves the listener as a pensive question. As in, what is performance? Am I performing as ‘listener’ to the album? It asks a lot of questions but does not give any answers – like a big question mark – you are left on the edge of your seat as you gracefully slide from a piano twinkle to an eloquent guitar pluck.  A beautiful, brave album – I wish them every luck with their series.” Sigil Of Brass – UK