MOORS MAGAZINE is catching up with some of our albums from the backcatalog and has been writing some lovely and honest evaluations. Here’re 2 : COLIN WEBSTER & DANIEL THOMPSON – Boskage and SETT – First And Second. Both albums are still available from our store and on bandcamp.

“Als akoestisch gitarist Daniel Thompson en altsaxofonist Colin Webster samen gaan spelen weet je dat je het onverwachte kunt verwachten. Het in juni 2018 opgenomen album Boskage bevat drie improvisaties die behoorlijk wat aandacht en concentratie vergen van jou als luisteraar, maar daar krijg je dan ook wel wat voor terug, want Thompson en Webster zijn twee ongewone virtuozen, die juist omdat ze volledige controle hebben over hun instrument ook de volledige vrijheid durven opzoeken. Dat begint in de eerste improvisatie met wat aftastend uitwisselen van geluiden, maar al snel gebeurt er heel veel en gaan de twee een geweldig muzikaal gesprek aan, dat heftig, maar ook intiem wordt, en laten we vooral niet vergeten, ook bijzonder humoristisch. Luister maar eens naar het begin van de derde improvisatie – dat is niet alleen muzikaal subliem, maar ook geweldig grappig. Zoals wel vaker bij dit soort intensieve improvisaties ontgaat je als luisteraar vrij veel als je er de eerste keer naar luistert, maar als je de moeite neemt dit album vaker te beluisteren zul je merken dat het nog veel geraffineerder en beter in elkaar zit dan je dacht. Spannend van begin tot eind, en veel avontuurlijker dan hier zul je het niet gauw vinden. Voor iedereen met open oren.”

“Sett is een gelegenheidsband met een behoorlijk ongewone bezetting, zelfs voor een free jazz-kwartet. Het gaat hier om twee unieke, eigenzinnige gitaristen, de Vlaming Dirk Serries en de Brit Daniel Thompson (die overigens allebei hun eigen geweldige platenlabel zijn gestart), contrabassist John Edwards en violaspeler Benedict Taylor. Drie Britten en een Belg, maar alle vier uit hetzelfde avontuurlijke hout gesneden. Op dit album hoor je twee sessies van een klein half uur elk die in november 2019 zijn opgenomen, die van de luisteraar behoorlijk wat aandacht en concentratie vergen. Dit is geen muziek voor luie luisteraars of voor mensen die achtergrondmuziek zoeken, laat ik het zo maar zeggen. Muziek voor mensen met open oren en een open geest, die door ogenschijnlijke chaos heen kunnen luisteren en kunnen horen hoe flexibel en soepel de vier mannen op elkaar reageren en met elkaar tot iets spannends en hechtst komen. Luister bijvoorbeeld eens naar het eerste fragment dat ik uit de eerste sett heb geknipt (wat eigenlijk een doodzonde is) en dat begint met wat toch wat op chaos lijkt, maar wat al heel snel naar een hechte samengesmede spannende brok muziek toewerkt. Luister er maar eens een paar keer achter elkaar naar, en je bewondering zal zonder meer groeien.Dat geldt ook voor de fluisterzachte passages, waarbij ik echt op het puntje van mijn stoel zit – de spanning wordt er op die momenten zo fenomenaal mooi ingehouden dat ik echt met open mond zit te luisteren. En als je dan goed luistert kun je soms niet echt thuisbrengen welk geluid nu op welke manier uit welk instrument is ontlokt, en dat maakt het eigenlijk nog leuker. Daarom is het ook eindeloos veel leuker om live bij dit soort concerten aanwezig te zijn, maar een opname als deze maakt veel goed, zeker omdat ook hier weer blijkt dat vaker luisteren nog veel meer details en subtiele geheimen aan het licht brengt. Een juweel van een album.”