SERRIES/VERHOEVEN/WEBSTER – PRAXIS (CD)

“Op 3:11 vindt saxofonist Colin Webster een hoge noot die in eerste instantie klinkt als een fel versterkte kiestoon, en omdat hij zo lang aangehouden wordt, kijk je toch even bezorgd op naar de display van de cd-speler – hij loopt toch niet vast, zeker ? Maar dan brengt Webster in samenspraak met het snarenspel van gitarist Dirk Serries en pianist Martina Verhoeven een ontroering teweeg die niet evident is bij experimentele muziek als dee, die met een hoge abstractiegraad veel van de luisteraar en nog meer van de spelers vraagt. Het mooie van Praxis is dat het trio de abstractie voortdurend doorbreekt, en de inzet van de muziek manifest maakt. In de verkenning van het tijdseffect zijn er prachtige passages waarbij de tijd in de muziek wordt stilgezet, of juist het verstrijken ervan zeer indringend voelbaar gemaakt. Met een surplus aan concentratie en volledige onstentenis van gemakzucht is Praxis een geweldig spannende plaat. Niet omdat de muzikanten per se zoekende zijn, maar omdat ze gaandeweg zoveel vinden.” (MA)

SETT – FIRST AND SECOND (CD)

“De naam van het label maakt duidelijk dat er geen platgetreden paden worden opgezocht. 20 snaren, bespeeld door 4 muzikanten, dompelen je onder in een bizar universum dat op het eerste gehoor meer kakafonie dan muziek baart. Zelfs de hoestekst waarschuwt een ongewone muzikale caleidoscoop. Het Brits-Belgisch kwartet brengt 2 lange improvisaties die de luisteraar uitdagen om de flow, de densiteit en de interactie tussen de 4 avantgardisten te ontdekken. En waarempel, wie moeite doet om zich te laten onderdompelen in de onconventionele klanken en texturen, wordt beloond met een bijzondee maar best individueel te beleven auditieve ervaring.” (GR)

DANIEL THOMPSON – FINCH (CD)

“Thompson behoort tot de school van Britse gitaarexperimentalisten waar ook Bailey, Frith of Russell deel van uitmaken. Het titelstuk heeft hij thuis opgenomen in London, maar de 4 genummerde improvisaties zijn ontsproten aan een sessie in de Sunny Side Studio in Anderlecht. Nummer 1 vormt de zachte aanloop naar de hevige tweede waar Thompson klinkt als een gitaaranalfabeet die op zoek gaat naar tonen, klanken en onconventionele geluiden. 3 is meer van dat, maar bevat een meditatieve fase waarin een mooie dialoog met de stilte wordt aangegaan. 4 releveert dan weer de poëtische kant van de gitarist. Daarmee is de lijn voor de hele plaat uitgezet. Thompson heeft een hevige, heldere aanslag en weet zich telkens te redden uit de knopen en vallen die hij zichzelf heeft opzet. Finch is een fascinerende exploratie van de akoestische gitaar voor het juiste moment.” (GR)

Visit the magazine here.