LEMADI TRIO – CANONICAL DISCOURSE
cd

Detached Mode
Tenets Of System
Disjuncture
Little Emphasis

José Lencastre : alto sax
Dirk Serries : archtop guitar
Martina Verhoeven : grand piano

Recorded at the home studio (Brecht, Belgium) on March 9th, 2024.
Mixed and mastered by Dirk Serries.

Photo by Martina Verhoeven.
Layout by Rutger Zuydervelt.
Executive label director : Dirk Serries.

---

---

REVIEWS

“Boasting a slightly sharper edge are the Lemadi Trio’s four instances of canonical discourse. Firmly embedded in the European improvisational scene, Belgians guitarist Dirk Serries and pianist Martina Verhoeven have worked with numerous players on the continental and UK creative music scene, while Portuguese alto saxophonist José Lencastre has recorded with numerous players like Rodrigo Pinheiro and Onno Govaert. A comparable saxophone-guitar line up is part of both trios, but while the third member is either a drummer or a pianist, comparable sonority is expressed, since Hemingway’s drum subtlety is comparable to Verhoeven sometime keyboard aggression. Canonial Discourse starts off with jagged snorts and peeps from Lencastre, irregular strums from Serries and slashes across the piano’s internal string set by Verhoeven and goes on from there. Very quickly it escalates to whiny reed multiphonics as crackles and cascades from both piano and guitar undulate in unison and set up a contrapuntal challenge to the saxophone. While there are quieter moments in the final “Little Emphasis”, overall the restrained interludes here and elsewhere which favor key plinks, disassociated string strums and horizontal reed lines are surpassed by tougher sequences. Reed screeches, thin guitar jabs and piano soundboard rattles predominate. This interaction reaches a climax on “Disjuncture”. Clashes among reed stops and doits plus keyboard and metallic frails continuously accelerate until ending with note-bending affiliations.” Jazzword – Canada

“‘Canonical Discourse’ begint met een patroon, bestaande uit afwisselend lage en hoge noten van Lencastre’s altsax, afgewisseld met spel onder de klep van Verhoeven en wat scherp aangezette accenten van Serries. Geleidelijk loopt het tempo op en klinken op piano ook de eerste klanken van de toetsen. De klank van het trio heeft hier wel iets van een vreemd apparaat dat langzaam op stoom komt. Dan valt het stil, waarna donkere klankwolken door Serries’ studio trekken, gevolg door trillend hoge klanken van Lencastre, voorzien van een flinke dosis weemoed. Verderop gekraak en geritsel – of we door het bos lopen – en een enkele afgestopte pianoaanslag. Fijnzinnigheid ten top. En wanneer Lencastre er verderop meerdere keren doorheen breekt is dat wederom met een diepgravende en krachtige klank. In ‘Tenets of System’ blaast Lencastre een opvallend melodieuze solo, één waarin hij zich een prima verhalenverteller betoont, terwijl Verhoeven en Serries hier zorgen voor onderliggende spanning. Spanning die verderop tot alarmerende hoogte stijgt en de melodie wegdrukt. Opvallend zijn die omtrekkende bewegingen van Serries en Verhoeven in ‘Disjuncture’, abstracte klankuitingen, waarin het toeval overheerst en die een mooie voedingsbodem bieden voor ook hier weer opvallend melodieuze wendingen van Lencastre. Het stuk eindigt met een prachtige, bijzonder introspectieve solo van Lencastre, subtiel begeleid door de twee andere leden van dit trio. Nog subtieler klinkt het laatste stuk, ‘Little Emphasis’, met wederom prachtig saxofoonspel van Lencastre, een harmonieus geheel vormend met de klanken van Serries en Verhoeven, vooral die laatste valt hier op met haar regelmatige patronen in het hoge register.” Nieuwe Noten – The Netherlands

“it’s time for the Lemadi Trio on the second day. Lencastre only brought his alto saxophone to the Serries’ home studio on Match 9, 2024, with Serries on guitar and his partner Martina Verhoeven on piano. The saxophone is also the leading instrument, but the music is a bit different. Sure, there is a lot of improvisation here, too, but it’s sometimes with a different amount of chaos than with the Transition Unit. Especially Serries and Verhoeven do some spooky stuff on their instruments and what that is, I am not sure of, but it sounds good. The domineering saxophone is sometimes in the way of their playing, too loud, too much foreground. I say there isn’t the same amount of chaos, but that doesn’t mean it’s absent, it still is very much part of the fabric of the music. It’s the difference with Transition Unit, which I enjoyed most, mainly with the playing of Verhoeven and Serries.” Vital Weekly – The Netherlands

“Lemadi Trio features Lencastre with Belgian pianist Martina Verhoeven (a gifted photographer who took the cover photo) and guitarist Dirk Serries (he and Verhoeven are partners in life in music). Canonical Discourse is the trio’s sophomore album, following Tryptophan Suite (A New Wave of Jazz Axix, 2023), and was recorded at Serries and Verhoeven’s home studio in Brecht in March 2024. The atmosphere is different from the trio’s debut album where Verhoeven played the vintage electric Crumar piano and leaned toward a chamber one. The four extended, free-improvised pieces deepen the slow-cooking, often fragile and sparse, but attentive and tension-filled dynamics of the trio, attuned to each sound and the most abstract timbres of the alto sax, archtop guitar and grand piano, with all the extended, breathing, bowing and percussive techniques. Lencastre provides the melodic core of these improvisations, contrasting the spiky guitar lines of Serries and the inside-the-piano percussive-resonant sounds of Verhoeven. A challenge and a treat for the ears.” Salt Peanuts – Norway

“Het Lemadi Trio bestaat uit de altsaxofonist José Lencastre, gitarist Dirk Serries en pianiste Martina Verhoeven. Hun eerste album werd live opgenomen in een garagebox in het Limburgse dorp Neeritter, dit tweede album namen ze op in de homestudio van Serries en Verhoeven in het Belgische Brecht. Vier stukken die aandachtige beluistering nodig hebben. In deze tijden van Top 2000, Masked Singers en andere muzikale onzin is dat helaas niet zo vanzelfsprekend meer, maat ik zou je toch dringend willen vragen eens wat tijd en aandacht uit te trekken voor dit soort licht weerbarstige muziek, die door de luisteraar nog ouderwets veroverd moet worden. Want dit is geen achtergrondmuziek, maar muziek waar je echt even voor moet gaan zitten, liefst met een koptelefoon op het hoofd, en dan is het ok nog eens verstandig om niet te snel af te haken, maar het album minstens drie keer te beluisteren. Het klinkt wellicht wat betuttelend, maar ik heb net iets te veel muziekliefhebbers gezien de laatste tijd die te weinig geduld meer kunnen opbrengen voor nieuwe muziek, en ze hebben geen idee hoe ze zichzelf daarmee te kort doen. Luisteren dus.” Moors Magazine – The Netherlands

“4 out of 5 stars rating ! Canonical Discourse is a four-track journey into taut, tense, and largely angular improv. It’s a release that wonderful shifts and awkwardly shambles along- through the jarring, discordant, noisy and intense. The CD/ digital release appears on New Wave Of Jazz, and features two of the label’s key players- Dirk Serries who curates/ runs the label, and his wife Martina Verhoeven- he plays archtop guitar and she plays the grand piano. They are joined on alto sax by José Lencastre. Each of the four tracks has runtimes between eleven and fifteen-minute mark- with each of them having a fair bit of rewarding shift/ movement within their length. We open with the track “Detached Mode” which moves from taut maps of fluttering hisses, bounding piano hits, and guitar scarp ‘n’ manic pick. Onto slowly churning hazes of steadily horn fork ‘n’ boil, gloomy piano clunk, and broodingly guitar jangle/ clutter. As we move through the album we come to the longest track “Disjunction”. It opens with a jagged trail of manic neck picks, squawking horn tone, and bass-bound piano clunk ‘n’ dart. As we move on we shift into rapid string scrubs, speeding key runs, and cheeky to seared horn tone trailing. The album plays out with “Little Emphasis” which moves from hushed and drowsy blends of guitar pick drifts, compressed horn wonders, and steady-if-wavering key-clattering. Later on moving into mixes of darting-yet-gloom key shift, steady horn flirt, and baying to moodily rolling guitar tone detail. It’s fair to say I enjoy most of New Wave Of Jazz’s output- but Canonical Discourse really stood as something rather special to me. It’s down to its blend of engaging annularity, the feel of tense gloominess, and the constant shift/ development of each of the tracks here. As with all of this labels releases the CD has a pressing of just 200 copies- so I’d act sooner than later, if you enjoy where angularly and broodingly gloomy improv meets….” Musique Machine – UK

“To portugalsko-belgijskie trio ma nazwę własną od swych narodzin, a prezentowane nagranie jest drugim w jego dorobku. W warstwie muzycznej zdaje się być post-jazzem, który świetnie czuje się w kameralnych okolicznościach, zdobiony plejadami smakowitych lub bardzo smakowitych dźwięków preparowanych. W zakresie brzmienia nie bez znaczenia jest fakt, iż pianistka nie korzysta tu z grand piano, ale bardziej filigranowego crumar piano. Pierwsze dwie improwizacje stanowią o jakości całego przedsięwzięcia. Obie są silnie reaktywne, wyczulone na drobiazgi, szyte dobrymi pytaniami i jeszcze lepszymi odpowiedziami. Obie rodzą się w mroku zaniechania, pełne są preparowanych dźwięków, szczególnie ze strony pianistki. Grane na wdechu, symbiotyczne frazy budują tu kolektywny flow bez zmrużenia oka. W momentach, gdy Verhoeven przenosi się na klawiaturę, artystów natychmiast dopadają emocje free jazzu. W chwilach wystudzenia ich narracja nabiera nostalgii, rezonującej poświaty i wykwintnej, saksofonowej post-melodyki. W pierwszej odsłonie warto także odnotować imponujący brzmieniowo duet inside piano i gitarowego smyczka, z kolei w drugiej szczególnie udane są fragmenty perkusjonalnego piana i niemal rockowej gitary, którym wtóruje rozkrzyczany saksofon. Początek trzeciej opowieści spoczywa na barkach gitarzysty. Pianistka stuka po pudle rezonansowym, a saksofonista cedzi kolejne, melodyjne frazy. Narracja dość szybko nabiera free jazzowych rumieńców, po czym zastyga w ciszy rozmodlonego inside piano. Druga faza tej improwizacji okazuje się dość przewidywalna. Post-jazzowa powolność, dbałość o czystość frazy, rodzaj dramaturgicznego rozdroża. Ostatnia improwizacja ma nieco molowy klimat, ale w zakresie emocji, jakie budzi, bliżej jej do poprzedniczki niż do dwóch pierwszych, nasączonych wyjątkową jakością opowiadań. Wyważony, dobrze zbilansowany chamber jazz towarzyszy już nam do końca albumu, który z pewnością mógłby być o kilka minut krótszy.” Spontaneous Music Tribune – Poland

“Altsaxofonist José Lencastre, gitarist Dirk Serries en pianiste Martina Verhoeven in gesprek aan de hand van improvisatorische technieken. Niet het absolute canon maar wel een intense luisterbeleving zoals al meteen in de openingstrack ’Detached Mode’ blijkt waarin de hyper nerveuze uitwisselingen na een plotse breuk in schril contrast worden geplaatst met stilte en uiterst behoedzame spielereien van het trio. Het dwingt respect af hoe deze drie protagonisten telkens hun instrument op dergelijke wijze weten te bespelen dat er nieuwe details en akoestische effecten opduiken. Dit laatste aspect zorgt voor een heel organische evolutie van hun dialoog die opgedeeld is in vier hoofdstukken. Naast ‘Detached Mode’ komen verder thema’s aan bod als ‘Tenets Of System’, ‘Disjuncture’ en ‘Little Emphasis’. De lengte varieert tussen elf en vijftien minuten. Het scenario verloopt telkens volgens een licht gewijzigde opbouw met steevast nieuwe elementen en enkele extreme afwijkingen. Daarbij worden andere accenten geplaatst, maken ze gebruik van een eigenwijze rolverdeling volgens de principes van hun systeem en introduceren ze onverwachte kantelpunten. Ondanks een spel van disjunctie blijft een samenhang gegarandeerd. Opgenomen op 9 maart 2024 in de “home studio” van Serries en Verhoeven.” Jazz’Halo – Belgium